współpraca zawsze tworzy lepsze historie niż technika IMO.

A więc historie o pracy z reżyserami, historie o pracy z aktorami, o pracy z zespołem zajmującym się ostatecznym miksowaniem, itp.

Lubię też studia przypadków i jak nie to zrobić historie. :)

Baw się, Karol!

Zawsze interesuje mnie strona estetyczna; proces podejmowania decyzji w odniesieniu do historii. Dlaczego ludzie dokonują wyborów, które robią, jak postrzegają implikacje tych wyborów w odniesieniu do ogólnej narracji i czy przyniosło to zamierzony skutek.

Każdy film, w którym kiedykolwiek brałem udział, ma jeden wspólny element: WORKFLOW. Każda ekipa dźwiękowa podchodzi do tego inaczej i zajmuje się każdym działem obrazu i każdym etapem miksowania. Sposób ich współpracy jest krytyczny i wpływa na cały proces, od pierwszego dnia obrotu do ostatniego dnia M&E.

Były opublikowane dyskusje na ten temat, ale nie sądzę, żebyś kiedykolwiek mógł to zrobić wystarczająco udokumentowanych przykładów tego, które metody okazały się skuteczne (lub nieskuteczne), dlaczego, w jaki sposób można je ulepszyć itp. Biorąc pod uwagę wiele sposobów współpracy w grupie, od wspólnej przestrzeni biurowej po studia satelitarne (lokalne lub globalne), posiadanie Dobrze przemyślany przepływ pracy od pierwszego dnia będzie miał duży wpływ na to, jak każdy członek grupy spędza swój czas, ile produktywności jest marnowane na wykonywanie powtarzalnych zadań i tak dalej. Jak różne grupy będą się ze sobą komunikować i współpracować? Poprzez ustawienia w chmurze, takie jak Dropbox lub Box.net? Czy Google wprowadza zdjęcie? A co ze współdzielonymi bazami danych Soundminer? W jaki sposób dział zdjęciowy przekazuje dzienniki, AAF i pliki zdjęciowe? Czy jest to tak wydajne, jak to tylko możliwe, bez straconego czasu na tworzenie różnych wersji i typów plików dla różnych działów?

Więc chciałbym zobaczyć więcej!

Omówiono podstawy. Co powiesz na od czasu do czasu głęboką analizę techniczną pojedynczego efektu dźwiękowego? Również niektóre z subtelniejszych aspektów narracji nie pójdą źle („Rozmowy” Ondaatje zrobiły to bardzo dobrze). Może okazjonalny horror z dubowej sceny, jeśli ktoś się odważy? Mniej historii o tym, jak reżyser X pracuje z dźwiękiem, te wydają się być po lewej stronie i na środku ..

Już dobre sugestie. Chciałbym również przeczytać kilka artykułów lub porównać techniki i przepływ pracy w mniej udokumentowanych branżach - w Chinach, Japonii, na Bliskim Wschodzie itp.